به گزارش حوزه فرهنگ و هنر خبرگزاری تقریب، در این مراسم که در محل اتاق ایرانشناسی دانشگاه نومل برگزار شد، رایزنی فرهنگی ایران در اسلام آباد، ضمن تجلیل از فارغ التحصیلان برتر گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه زبان های خارجی نومل، نسبت به اعطای بورسیه تحصیلی رشته زبان و ادبیات فارسی به دو نفر در مقطع تحصیلی دکترا در یکی از دانشگاه های ایران برای سال تحصیلی جدید اقدام کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
"احسان خزاعی" رایزن فرهنگی سفارت جمهوری اسلامی ایران در پاکستان طي سخناني در این مراسم گفت: علیرغم این که اعطاء بورسيه تحصيلي به دانشجويان برتر رشته زبان فارسی همواره در دستور کار قرار دارد ولی مدتی بود بخاطر شيوع ویروس كرونا، اعطاء بورسیه نیز به صورت موقت متوقف شده بود و امروز شاهد اعطاء بورس تحصیلی به دو نفر از دانشجویان برتر این دانشگاه و شروع فصل نوینی در این زمینه هستیم. خزاعی گفت؛ این دانشجویان هفته آینده برای ادامه تحصیل عازم جمهوری اسلامی ایران می باشند.
رایزن فرهنگی ایران اعطاء بورسیه تحصیلی به دانشجویان ممتاز دانشگاه نومل را ماحصل شایستگی های علمی آنان و تلاش های بی شائبه اداره کل همکاری های علمی و دانشگاهی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی و نیز پیگیری های دلسوزانه گروه زبان فارسی دانشگاه نومل دانست.
"خزاعی" گفت: ادامه تحصیل دانشجویان در مقطع دکتری در دانشگاه‌های ایران فرصتی ارزشمند و گران‌بها است زیرا دانشجویانی که به ایران اعزام خواهند شد، آنچه را که از ایران و فرهنگ آن شنیده اند را از نزدیک خواهند دید و با فرهنگ و هنر اصیل ایران اسلامی به طور مستقیم آشنا خواهند شد.
رایزنی فرهنگی ایران با اشاره به کمبود استادان رشته زبان فارسی در پاکستان افزود: ما همچنین در تلاش هستیم تا برای تربیت استادان زبان فارسی هم گام هایی برداریم و امیدواریم با برنامه ریزی همکاران محترم بنیاد سعدی بتوان در زمینه تربیت مدرس زبان فارسی هم اقدامات عملی انجام دهیم.
"خزاعی" آمادگی رایزنی فرهنگی برای تبادل هیات های علمی و دانشگاهی، انتشار مقالات علمی در فصلنامه های دانش و پیغام آشنا و برگزاری همایش های مشترکات فرهنگی را اعلام کرد و اعطاء بورس تحصیلی را نمونه ای از تعاملات دانشگاهی بین دو کشور دوست و برادر دانست و آن را گامی در جهت تقویت، توسعه و گسترش زبان فارسی قلمداد کرد.
"جامي" رئيس دانشكده زبان های خارجی دانشگاه نومل ضمن ابراز خرسندی از اقدام رایزنی فرهنگی برای بورسیه نمودن دانشجویان ممتاز دانشگاه نومل، خطاب به رایزن فرهنگی گفت: رایزنی فرهنگی ايران هميشه بخش ایرانشناسی این دانشگاه را براي ترويج علم و هنر از نيم قرن گذشته تا کنون حمایت نموده به ویژه در بخش ترجمه متون علمي نيز ايران خيلي فعال عمل کرده است و ما همواره تلاش کرده ایم تا از اين موقعیت عالی استفاده كنيم، لذا اين دانشگاه را به عنوان خانه دوم خود محسوب كنيد.
رئيس دانشكده زبان های خارجی دانشگاه نومل با اشاره به اینکه اين مراسم در همين خصوص برگزار شده است به رايزن فرهنگي سفارت جمهوري اسلامي ايران تبريك گفت كه با تلاش و پيگيري هاي رایزنی به دو نفر از دانشجويان برتر اين دانشگاه بورسيه تحصيلي اعطاء شد.
وي اعطاء بورسیه تحصیلی برای ادامه تحصیل دانشجویان را در ایران را موجب تشویق و بهترین انگیزه برای ادامه تحصیل دانشجویان در رشته زبان و ادبیات فارسی دانست و از حسن توجه و مساعدت آقاي احسان خزاعي و تلاش هاي خستگي ناپذير وی در خصوص گسترش زبان فارسي در پاكستان تقدير به عمل آورد.
انتهای پیام/
منبع: تقریب
کلیدواژه: اعطای بورسیه تحصیلی
زبان و ادبیات فارسی
پاکستان
زبان و ادبیات فارسی
بورسیه تحصیلی
رایزنی فرهنگی
ادامه تحصیل
زبان فارسی
رشته زبان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.taghribnews.com دریافت کرده‌است، لذا
منبع این خبر، وبسایت «تقریب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۲۱۴۰۳۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سرگذشت فارسی‌زبانان آسیای میانه /نگاهی به کتاب «تاریخ تاجیکان ورارود»
علی هادیلو؛ اعتماد پژواک جدایی مناطق آسیای میانه و ایران، قصه‌ای پرغصه به وسعت
تاریخ ایران معاصر است؛ اما فارغ از مرثیه‌سرایی بر میراث به یغما رفته، اغلب ایرانیان را وقوف نیست که چه بر سر میراث هزارسالگان در سرزمین‌های جدا افتاده رفت.
کتاب «تاجیکان ورارود؛ از ۱۸۶۰ تا ۱۹۲۴» نخستین روایت علمی دقیق و مدون به سبک تاریخ‌نویسی‌نو و به
زبان فارسی در این زمینه است. این کتاب پرارج گرچه در سال ۱۴۰۰ در ایران منتشر شد، اما به دلیل خاستگاه تاجیکی محقق (نماز حاتم) آنچنانکه باید و شاید در فضای رسانه‌ای ایران ارج نهاده نشد. کتاب تاریخ تاجیکان ورارود، شرح رنجی است که از فرط بی‌صدایی تاکنون شنیده نشده و برای شنیدن آن باید گوش به دیوار ستبر تاریخ خواباند. این درد به تعبیر فروغ فرخ‌زاد، بانوی شعر و ادب ایران زمین، از آن جنس دردهایی است که «انسان را به سکوت وا می‌دارد، از این رو بسیار سنگین‌تر از دردی است که انسان را به فریاد وا می‌دارد.» سرگذشت روزگار زبان فارسی و تاجیکان در این کتاب دست‌کمی از دوران پرآشوب پس از ورود و سیطره مغولان بر ایران نداشت و چه بسا تلخ‌تر از آن عصر بود. قوم مهاجم مغول، به روایت موجز جوینی، «آمدند و کندند و سوختند و کشتند و بردند و رفتند»، اما چند سالی نگذشت که پیش از فروپاشی دولت‌شان، در بستر کارگاه حریر فرهنگ، اندیشه و مدنیت ایرانی سر به راه‌تر شده، زبان فارسی را به عنوان زبان خود برگزیدند و به تدریج به کیش و آیین ایرانی و اسلامی گراییدند و حتی مروج آن شدند، حال آنکه زبان فارسی آسیای میانه در چنگ قوم یأجوج و مأجوج گرفتار شده و به مرور جای خود را به زبان‌های روسی و ازبک داد.
نماز حاتم، نویسنده کتاب، از محققان و استادان برجسته و بنام دانشگاه ملی تاجیکستان است. او استاد گروه تاریخ آکادمی علوم تاجیکستان است که تاکنون ۱۵ کتاب و بیش از ۲۶۰ مقاله به نگارش درآورده است. کتاب‌های تاریخ خلق تاجیک (کتاب درسی برای کلاس نهم) و «سرنگون کردن ترتیبات امیری در بخارا» (کتاب دانشگاهی) از جمله مهم‌ترین آثار این محقق شهیر تاجیکی است. تاریخ تاجیکان ورارود، روایتی خواندنی درباره ماجرای گذر سرسلامت تتمه زبان فارسی و قوم بزرگ تاجیک در منطقه آسیای میانه از دوران پرتلاطم و پرآشوب سیطره روسیه تزاری و شوروی و سلاخی فارسی‌زبانان آسیای مرکزی در میانه سال‌های (۱۸۶۰-۱۹۲۴) است و ماجرای این گذر تاریخی، سیاسی و فرهنگی به مثابه داستان سیمرغ عطار است که تنها معدودی از مسافران با موفقیت در این سفر سیاسی، تاریخی و فرهنگی به مقصد رسیدند. کتاب تاریخ تاجیکان ورارود تاریخ صرف نیست و همچنانکه ویل دورانت تاریخ تمدن را شرح دستاوردهای عظیم انسانی روی سواحل رودخانه خروشان و پرهیاهوی تاریخ می‌دانست، روایتی از شجاعت، قهرمانی و تلاش نفسگیر یکی از کهن‌ترین ملت‌های جهان در حفظ و گسترش زبان فارسی، فرهنگ، سنن اخلاقی، اقتصاد، اندیشه، دانش، کشاورزی، ارتباطات و میراث گرانبهای نیاکانی است. کتاب تاریخ تاجیکان ورارود مرثیه‌سرایی بر میراث به یغما رفته ایرانی نیست؛ بلکه نویسنده (نماز حاتم) کوشش خود را به کار گرفته تا براساس منابع تازه و از نگاهی نو صفحات درخشان تاریخ نیاکان خویش را در مبارزه با مهاجمان روس و پاسداری از میهن خود روایت کند. ملتی که به توصیف این محقق، در برابر دشمن، «نه سپر، بلکه فرهنگ خود را پیش گذاشت، به قوم مهاجم دوستی، همزیستی و همکاری را پیشنهاد کرد، خود که فرهیخته و معارف‌پرور بود، به بیگانگان کوچی، برتری دانش و فرهنگ را اثبات نمود، ایشان را نیز به همین راه هدایت ساخت.» در این کتاب که به کوشش آرش ایرانپور، محقق ایرانی، برگردان و شرح شده، معادل‌های روسی و «کریلی» با وسواسی مثال‌زدنی به معادل‌های فارسی برگردانده شده است. این کتاب را می‌توان نمونه‌ای از شکل‌گیری یک مکتب تاریخ‌نگاری جدید در آسیای میانه نیز قلمداد کرد؛ مکتبی که با وجود تاثیرپذیری از راه و روش تاریخ‌نگاری شوروی -البته وجوه علمی و مثبت آن- از این توانایی نیز برخوردار است در جایی که به بررسی سیاست‌های مقامات شوروی مربوط می‌شود، بدون پرخاش و تندی، جوانبی از آن را مورد نقد و بازنگری قرار دهد. این کتاب همچنین نقبی به فرآیند تدریجی فارسی‌زدایی از آسیای میانه زده و روایتی داستان‌گونه و جانسوز دوران فترت زبان فارسی در این خطه، فراروی ما می‌نهد. از زمان ورود اشغالگران روس به آسیای مرکزی (۱۸۶۰)، شوربختی فارسی‌زبانان و افول تاجیک‌ها آغاز می‌شود و به دلایل متعدد و دسیسه‌های حکمرانان در سیادت روسیه تزاری به ویژه حکومت شوروی به مرور زبان فارسی جایگاه پیشین خود را از دست می‌دهد و حتی کار به تحقیر فارسی زبانان و استحاله قوم تاجیک می رسد. فرآیند فارسی‌زدایی که عملا از دوره حکومت شوروی رنگ و بویی جدید به خود می‌گیرد، با تبر تقسیم (مرزبندی‌های ملی) در ۱۹۲۴ به اوج می‌رسد و میوه‌های خونین آن را می‌توان به ویژه در نسل‌کشی روشنفکران فارسی زبان در دهه ۱۹۳۰ به وضوح مشاهده کرد. به روایت نویسنده در صفحات مطبوعات چه آسیای میانه و چه روسیه درباره تاجیکان و زبان فارسی (که از ۱۹۲۴ نام آن به تاجیکی تغییر کرد) تقریبا چیزی چاپ نمی‌شد. حتی «اگر به ناگه مقاله‌ای هم چاپ می‌شد، بیشتر آنها غرض‌ورزانه بوده، گاه تاجیکان و زبان فارسی تاجیکان را آشکارا تحقیر می‌کردند.» کار بدانجا رسید که بر حذف زبان فارسی و انکار موجودیت این زبان و تاجیکان، رسما پافشاری می‌کردند. گفتنی است کتاب «تاریخ تاجیکان ورارود» از دهه ۱۸۶۰ تا سال ۱۹24 تالیف نماز حاتم، به کوشش آرش ایرانپور از سوی انتشارات شیرازه ما در ۶۲۴ صفحه منتشر شده است. کانال عصر ایران در تلگرام
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت